先知穆罕默德临终前的讲道，传达许多重要讯息。然而，这些讯息并没得到很多关注，包括穆斯林。其中，先知强调，阿拉伯人不应自认为比其他民族更高尚。在世界上，人人平等，不分出身、民族、种族和肤色。在后世，一个人的地位，是依据他在世时对真主的忠诚来衡量。
不仅如此，麦地那宪章的第2至11条文，证明伊斯兰实践上苍的启示，从没把阿拉伯人置于比其他民族更高的地位。族群或种族差异乃正常之事，但每个人都应获得人道的对待。
穆罕默德执掌麦加初期，先知下令拥有非洲埃塞俄比亚血统的比拉拉巴（Bilalbin Rabah）唤礼，作为胜利的象征。比拉拉巴唤礼时，让少数虚伪的穆斯林瞧见了。由于比拉拉巴是埃塞俄比亚人，肤色黝黑，因此一些阿拉伯穆斯林就说，“除了这黑色乌鸦，穆罕默德并没有委任唤礼员。”
拒绝种族主义
他们的行为是虚伪的象征，是先知不喜欢的。因此，阿拉透过《可兰经》经文指出：“人们啊！我创造了男性和女性，各种民族，以便你们互相认识。在后世里，最尊贵者，就是最敬畏真主者。”
这节经文显示，伊斯兰是拒绝种族主义的。虽然比拉拉巴原本是奴隶和黑人，但他不应该被鄙视。因此，上苍通过《可兰经》谴责那些挑起种族主义和肤色歧视的伪穆斯林。
从这个事迹，以及所提及的先知之最后讲道和麦地那宪章，我们发现，伊斯兰不仅反歧视，甚至连种族歧视的倾向都抗拒。因此，在先知的政权里，除了阿拉伯人，其他民族也获得庇护，非穆斯林也心安。
更有趣的是，麦地那宪章明确指出，不管什么族群或宗教信仰，他们依然被同等视为麦地那人民。事实上，每个麦地那人民应该共同确保麦地那的安宁，全力协助政府抵抗敌人的攻击。同时，除了保证生命和安宁，麦地那宪章也保证经济上的平等，不会偏袒特定族群或特定宗教及教徒。
麦地那宪章的精神与核心价值，很清楚表明，拒绝任何的种族和宗教歧视。因此，宪章内容并没有遭到反对，反而得到麦地那各方的支持。无论如何，的确发生以伊斯兰之名，行使种族歧视之举。更残酷的是，在种族歧视基础上，行使罪恶和暴力，再以宗教的论点来合理化。
纵观人类历史，我们就知道利用宗教来合理化罪恶的行为，确实发生。在美国，曾出现鼓吹“白人至上”或白人极端组织如3K党（KKK），这些组织杀害黑人，并破坏黑人的财产。这些白人认为他们的做法符合基督教教义，因此在没有罪恶感下，他们高举燃烧的十字架，象征他们的举动获得神的授权。
假借宗教之名歧视
在南斯拉夫解体的战争中，塞尔维亚军人对穆斯林的杀害和穆斯林妇女的侵犯，是违反基督教信仰的。但他们却高举塞尔维亚民族主义与东正教精神。更糟的是，当时也有一些东正教神父为塞族部队祈祷祝福。
缅甸也有类似的情况。佛教倡导和平和尊重众生，却有一些不负责任的僧人，煽动缅甸人憎恨罗兴亚人，最终导致罗兴亚面对不人道的杀害局面。
这样的事件，在穆斯林世界里也不断发生。尽管从先知的言行、文件（如麦地那宪章）显示伊斯兰不是一个歧视性的宗教，更别说鼓吹暴力，但仍有一小部份穆斯林以宗教之名，歧视他人。
基于民族优越感，以色列并不会因歧视阿拉伯巴勒斯坦人而内疚。对热爱和平者，肯定不会认同以色列的行为。如果以色列遵照伊斯兰教义，肯定不会发生压迫巴勒斯坦人处境。以色列举动不只违反了人权，也不符合伊斯兰教义。
在以色列的压迫下，巴勒斯坦穆斯林是受害者，但穆斯林也不应如以色列人般压迫其他民族及宗教。因此，真正实践伊斯兰，将使社会得到安宁，类似巴勒斯坦的局面，杀害及破坏，肯定不会发生。
最后，须了解伊斯兰的出现，是要带来和平，因此种族歧视是不被允许的。然而，还有一些人以宗教之名行使种族歧视。这实际上，不是宗教课题，而是对其宗教不负责任的人之行为。
《伊斯兰反歧视》（Islam Menolak Diskriminasi）原文：
Hampir dengan saat kewafatan, Nabi Muhammad memberi ucapan yang dikenali sebagai Khutbah al-Widaˇ. Dalam ucapan itu, banyak pesanan penting yang disampaikan Nabi. Pun begitu, tidak ramai yang mengambil perhatian termasuk muslim sendiri.
Antaranya, Nabi menekankan bahawa orang Arab tidak boleh dianggap lebih mulia berbanding bangsa lain. Di dunia, manusia adalah sama, tidak kira apa keturunan, kaum, bangsa dan warna kulit. Di akhirat pula, kemulian diukur berdasarkan ketaqwaan mereka terhadap Tuhan ketika di dunia. (Tibrani, al-Mukjam al-Awsat, Hadis no: 4749)
Bukan sekadar itu, malah dalam piagam Madinah dalam fasal 2 hingga 11, membuktikan bahawa pengamalan Islam secara wahyu dari Tuhan, tidak sekali-kali mengangkat bangsa Arab lebih tinggi berbanding bangsa lain. Perbezaan dari sudut bangsa dan kaum adalah lumrah yang tidak boleh dinafikan, malahan setiap mereka wajar diangkat nilai kemanusiaannya yang dikenali dengan ungkapan karamah insaniyyah (kemulian manusia).
Pada peringkat awal ketika Muhammad saw berjaya menguasai Mekah dalam sejarah yang dikenali Pembukaan Kota Mekah (Arab : Fath Mekah), Nabi saw mengarahkan Bilal bin Rabah melaungkan azan sebagai lambang kemenangan.
Ketika sedang melaungkan azan, sebilangan muslim yang munafik melihat. Memandangkan Bilal adalah orang Habsyah (Afrika) yang berkulit hitam, ada sebilangan muslim berbangsa Arab yang berada di situ berkata, ¨Muhammad itu tidak melantik orang yang melaungkan azan kecuali si gagak hitam.〃
Tindakan mereka itu adalah lambang kemunafikan. Ia amat tidak disukai oleh Nabi. Dengan demikian, Allah menurunkan ayat al-Quran yang bermaksud, ¨Wahai manusia, kami ciptakan kamu lelaki dan perempuan, berbangsa-bangsa dan beretnik-etnik supaya kamu saling kenal-mengenali. Sesungguhnya orang yang paling mulia (di akhirat kelak) di sisi Allah, adalah orang yang bertaqwa dari kalangan kamu.〃 (Surah al-Hujurat 49:13)
Ayat ini menjelaskan bahawa semangat perkauman ditolak dalam Islam. Walaupun Bilal bin Rabah adalah seorang yang asalnya adalah hamba dan berkulit hitam, tetapi dia tidak layak dipandang hina. Makanya, muslim munafiq yang mengangkat semangat perkauman dan memandang remeh atas dasar warna kulit itu ditegur oleh Allah menerusi al-Quran.
Melihat kepada kisah ini, di samping pesanan Nabi dalam khutbah Widaˇ dan juga Piagam Madinah yang dinukilkan di atas, kita akan sedar bahawa Islam adalah agama yang bukan sekadar melawan diskriminasi kaum, malah menentang kecenderungan diskriminasi kaum. Dengan sebab itu, wujud bangsa selain Arab berlindung dalam kerajaan Madinah pimpinan Nabi, dan non-muslim terasa aman dengan pentadbiran tersebut.
Lebih menarik, pada fasal 2, secara terang-terang dinyatakan bahawa setiap rakyat Madinah, tidak kira dari apa bangsa dan apa anutan agama mereka, mereka tetap dianggap sebagai umat yang satu. Malah, setiap rakyat dalam Madinah perlu bersama memastikan keamanan Madinah, dan saling mempertahankan kerajaan dari sebarang serangan musuh (fasal 18).
Di samping jaminan terhadap nyawa dan keamanan, Piagam Madinah itu menjamin kesamarataan ekonomi tanpa dilebihkan dari satu kaum terhadap kaum lain, dari satu penganut agama terhadap penganut agama yang lain (lihat fasal 24 dan 37).
Semangat dan roh yang ada dalam Piagam Madinah ini, amat jelas menampilkan sebarang elemen diskriminasi kaum dan anutan agama terhindar. Makanya tidak hairan, kandungannya semasa dibuat, tidak mendapat bantahan, malahan mendapat sokongan dari semua pihak di Madinah.
Agama diperalatkan
Bagaimanapun, tidak dinafikan bahawa amalan-amalan perkauman yang disandarkan kepada agama itu hakikatnya berlaku. Lebih sadis lagi, atas asas kaum itu, dilakukan amalan jahat dan keganasan. Lalu mahu dihalalkan dengan peralatkan hujah agama.
Andai diteropong pada sejarah manusia, kita akan tahu bagaimana projek memperalatkan agama untuk menghalalkan kejahatan itu sememangnya berlaku. Di Amerika, pernah wujud kumpulan ¨white Supremacist〃 atau pelampau kulit putih seperti Ku Klux Klan (KKK) yang membunuh dan merosakkan harta orang kulit hitam. Mereka menganggap amalan mereka bertepatan dengan kristian, malahan tanpa rasa bersalah mereka mengangkat salib terbakar dengan anggapan bahawa tindakan mereka diredhai Tuhan.
Walaupun bercanggah dengan ajaran agama Kristian, tentera Serb membunuh dan merogol wanita Islam semasa perpecahan Yugoslavia. Dalam melakukan itu, mereka mengangkat semangat nasionalisme Serb dengan dikaitkan dengan pegangan kristian Ortdhodox. Lebih buruk lagi, turut kelihatan paderi Orthodox berdoa agar diberikan keberkatan terhadap tentera Serb ketika itu.
Di Myanmar pun tidak jauh beza. Agama Buddha yang mengajar keamanan dan penghormatan terhadap makhluk yang bernyawa, tiba-tiba terdapat sebilangan sami Buddha yang tidak bertanggungjawab mengangkat semangat membenci warga Rohingya sehingga melahirkan pembunuhan kejam tanpa perikemanusiaan.
Demikian juga yang berlaku dalam kalangan umat muslim sejak turun temurun. Walaupun dari sudut fakta, melalui ucapan, amalan dan dokumen bertulis (seperti Piagam Madinah) yang melibatkan Nabi menampilkan Islam tidak cenderung kepada diskriminasi, jauh sekali bertindak ganas, terdapat sebilangan umat muslim yang tetap menggunakan alasan untuk melakukan diskriminasi yang berasaskan kepada agama.
Islam sebagai teladan
Atas asas kemuliaan bangsa, Israel merasa tidak bersalah melakukan diskriminasi kepada bangsa Arab Palestine. Bagi pencinta keamanan, pasti tidak bersetuju dengan Israel. Andai Israel mengikut ajaran Islam, sudah pasti penindasan terhadap rakyat Palestine tidak akan berlaku. Apa yang pasti, amalan Israel itu, bukan sekadar bercanggah dengan hak asasi manusia, sudah pasti bercanggah dengan agama Islam.
Walaupun dalam kes Israel, muslim Palestine yang menjadi mangsa, tetapi sudah pasti umat muslim tidak boleh melakukan perkara yang sama kepada kalangan yang berbeza bangsa dengan mereka.
Dengan sebab itu, mengamalkan Islam dengan sebenar-benarnya, pasti akan dapati keamanan dalam masyarakat. Kejadian sepertimana berlaku di Palestine, pembunuhan dan kerosakan, pasti ia tidak akan berlaku.
Penutup
Dari perbahasan ini, difahami bahawa Islam hadir untuk memberi keamanan. Dengan demikian, diskriminasi berasaskan kaum sudah pasti ditolak dalam agama.
Pun begitu, terdapat beberapa kes bahawa ada sebilangan mereka yang melakukan diskriminasi kaum dengan menyandarkan hujah mereka kepada agama. Hakikatnya, ia bukan isu agama, tetapi amalan orang-orang yang tidak bertanggungjawab terhadap agamanya. (tamat)
